قرآن، کتاب انسان سازی است که هدف آن راهنمایی بشر به راه راست و هدایت وی در مسیر تکامل می‏باشد. قرآن راه خیر و شر را به بشر می‏نماید و طریقه وصول به آن را روشن می‏گرداند تا بشر با به کار بستن این برنامه زندگانی به خدا تقرب جوید و به سعادت و کمال جاودانه نائل شود.
                                                 
قرآن کتابی است که حتی در زمینه مسائل شرعی به ذکر کلیات بسنده کرده؛ به طور مثال فقط حکم وجوب نماز و روزه بیان شده و کیفیت آن در روایات آمده است؛ بنابراین نباید انتظار داشت که در قرآن مسایل جزئی دانش‌های مختلف بیان شده باشد. بسیاری از این دانش‌ها، مربوط به دنیا و نظام طبیعی است و به انسان قدرت تسلط و تصرف در عالم طبیعت و ماده را می‌دهد.

این کتاب آسمانی، کتاب فیزیک، گیاه‏شناسی، زیست‏شناسی و یا روانشناسی نیست اما در عین حال سعادت و کمال انسان‏ها هماهنگ با حقایق جهان هستی است و برنامه‏ای که برای خوشبختی از طرف خداوند ترسیم شده، بی ارتباط با حقایق عالم هستی نبوده، بلکه جزئی از آن است ؛ بنابراین لازمه برنامه الهی که در قرآن آمده، آن است که انسان حقیقت عالم را بشناسد. در قرآن، این حقایق بیان می‏شود تا انسان به عظمت خدا و علم و قدرت بیکران الهی دست یابد. این مسئله در راستای دست یابی انسان به سعادت و کمال است، به همین جهت از آنها تعبیر به نشانه‏های الهی می‏شود که انسان با درک آنها پی به حقیقتی که در پس این آیات و نشانه‏ها قرار دارد نائل شود.
                                                                                                                                          

   بنابراین قرآن یک کتاب تربیت و انسان ساز است که برای تکامل فرد و جامعه در جنبه‏های معنوی و مادی نازل شده است. قرآن یک دائرةالمعارف بزرگ نیست که تمام جزئیات علوم ریاضی، جغرافیا، شیمی، فیزیک، گیاه‏شناسی و مانند آن در آن آمده باشد، هر چند در برخی مواقع به تناسب (بحث‏های توحیدی و تربیتی) پرده از روی قسمت‏های حساس از دانش‏ها برداشته، ولی آن چه قرآن به خاطر آن نازل شده و هدف اصلی و نهایی قرآن را تشکیل می‏دهد، انسان سازی است که در این زمینه چیزی را فرو گذار نکرده است.
پس نباید ضرورتاً در جستجوی تمام قوانین و تئوری‏های فیزیک و شیمی و زیست‏شناسی و در قرآن بود، یا درصدد تطبیق نظریه‏ها و تئوری‏های جدید با آیات بود.
در قرآن بخشی از حقایق علمی در مورد عالم طبیعت به صورت کلی و مطلق، بی آنکه صراحت در یک قانون یا نظریه علمی داشته باشد، بیان شده است؛ یعنی در بخشی که خداوند در مورد عالم طبیعت و جهان هستی سخن می‏گوید، نباید در جستجوی تطبیق با برخی از نظریه‏های علمی بود، زیرا چه بسا این قوانین و نظریه‏ها پس از گذشت مدت زمانی، بطلان آنها اثبات شود، نتیجه آن خواهد بود آیه‏ای را که با تئوری علمی تطبیق داده‏ایم باطل شود، مگر آنکه قانون مسلّم علمی باشد، مانند کروی بودن زمین و حرکت آن که برخی آیات با این قوانین تطبیق می‏کند.[1]
در عین حال برخی بر این نظریه هستند که قرآن مشتمل بر تمامی اصول و مبانی علوم‏طبیعی و ریاضی و فلکی و حتی رشته‏های صنعتی و اکتشافات علمی ‏می‏باشد و چیزی از علوم و دانستنی‏ها را فرو گذار نکرده است. قرآن علاوه‏بر یک کتاب تشریعی، کتاب علمی نیز به شمار می‏رود.آنها برای اثبات این عقیده، خواسته‏اند دلایلی از خود قرآن ارائه دهند،از جمله آیه «و نزلنا علیک‏الکتاب تبیانا لکل شی‏ء»؛[2]"قرآن را بر تو فرستادیم تا بیانگر همه چیز باشد". «ما فرطنا فی‏الکتاب من شی‏ء»[3]؛"در کتاب-قرآن-چیزی فرو گذار نکردیم‏". «و لا رطب و لا یابس الا فی کتاب مبین»[4] ؛ "هیچ خشک و تری نیست مگر آن که در کتابی آشکار[ثبت] است‏".
ولکن به کارگیری ابزار علمی برای فهم معانی قرآنی،کاری ‏دشوار و ظریف است،زیرا علم حالت ثبات ندارد و با پیشرفت زمان، گسترش ودگرگونی پیدا می‏کند و چه بسا یک نظریه علمی-چه رسد به فرضیه-که روزگاری‏حالت قطعیت‏به خود گرفته باشد، روز دیگر همچون سرابی نقش بر آب،محو ونابود گردد.
اگر مفاهیم قرآنی را با ابزار ناپایدار علمی تفسیر و توجیه کنیم، به‏ معانی قرآن که حالت ثبات و واقعیتی استوار دارند،تزلزل بخشیده و آن را نا استوارمی‏سازیم. گره زدن فرآورده‏های دانش با قرآن،کار صحیحی به نظرنمی‏رسد.
 آری اگر دانشمندی با ابزار علمی که در اختیار دارد و قطعیت آن برایش روشن‏است،توانست از برخی ابهامات قرآنی پرده‏بردارد،کاری پسندیده است.مشروط بر آن که با کلمه ‏«شاید» نظر خود را آغاز کند وبگوید:شاید-یا به احتمال قوی-مقصود آیه چنین باشد،تا اگر در آن نظریه علمی‏تحولی ایجاد گردد،به قرآن صدمه‏ای وارد نشود و صرفا گفته شود که تفسیر او اشتباه‏بوده است.
اما به این نکته باید توجه داشت که هرگز نباید میان دیدگاه‏های استوار دین وفراورده‏های ناپایدار علم،پیوند ناگسستنی ایجاد نمود.
در قرآن اشارات علمی و گذرا بسیار است. برخی از این اشارات از دیرزمان و برخی در سالیان اخیر با ابزار علم روشن شده و شاید بسیاری دیگر را گذشت‏زمان آشکار سازد[5]...
--------------------------------------
[1] سوره انعام، آیه 38

سلام بحث درموردمشروعیت ولایت فقیه می باشد قبل از ورود به بحث ابتدا باید ببینیم معنای مشروعیت چیست؟

«مشروعیت» دارای معانی متعددی است. در اصطلاح رایج منظور از مشروعیت(Legitimacy) این است که براساس چه ملاک و با اتکا به چه منبع یا منابعی، اِعمال قدرت و حاکمیت توجیه می‏شود. به عبارت دیگر مشروعیت؛ یعنی اینکه:
1. حکومت و حاکمان بر چه اساسی می‏توانند احکام و قواعد الزام‏آور صادر کرده و به اجرا گذارند.
2. جامعه بر چه اساسی موظف است از قواعد الزام‏آور حکومت پیروی کند.
 با این توضیح روشن می‏شود که مراد از «مشروعیت ولایت فقیه» این است که ولی فقیه «مشروعیت» خود را از کجا کسب می‏کند؛ یعنی، چه منبعی حاکمیت او را توجیه نموده و او را مجاز می‏دارد که در امور اجتماعی تصرف کند و لزوم اطاعت از او را موجّه می‏سازد.
 پاسخ مشهور فقهای شیعه در برابر پرسش‏های فوق، این است که منبع مشروعیت ولایت فقیه «نصب الهی» است؛ یعنی، از ادله دینی استفاده می‏شود که شارع ولی فقیه را در زمان غیبت معصوم، برای رهبری جامعه اسلامی نصب کرده و مسلمانان را به اطاعت از او فراخوانده است. ادله ولایت فقیه غالباً بر چنین چیزی دلالت دارند.[1]
-----------------------------------------------------
 [1]نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاهها

سلام آغاز دهه کرامت را به شما دوستان تبریک می کم.بحثی که شروع کردیم درمورد مشروعیت ولایت فقیه بود. دوستی سؤال از "پیشینه ولایت فقیه" کرده که بحث ولایت فقیه از چه زمانی مطرح شده است درجواب باید عرض کنم که برخی گمان می کنند بحث ولایت فقیه در اسلام سابقه ای نداشته و برای اولین بار امام خمینی(ره) آن را مطرح نموده است بدین معنا که ما در ابتداء شکل گیری یک نظریه قرار داریم . یا اینکه نهایتاً قدمت ولایت فقیه را به زمان مرحوم نایینی(ره) نسبت می دهند و ایشان را اولین شخصی که چنین نظریه ای را مطرح کرده می پندارند . در حالیکه موضوع ولایت فقیه ریشه قرآنی دارد و آن هم نه فقط مخصوص اسلام بلکه در دیگر ادیان آسمانی نیز مطرح بوده و نه تنها جنبه عقلایی داشته بلکه تنها راه سعادت پیروان مکاتب آسمانی بوده است .
 چنانچه خداوند در آیه 44 سوره مائده می فرماید :« إِنَّا أَنزَلْنَا التَّوْرَئةَ فِیهَا هُدًی وَ نُورٌ  یحَْکُمُ بهَِا النَّبِیُّونَ الَّذِینَ أَسْلَمُواْ لِلَّذِینَ هَادُواْ وَ الرَّبَّنِیُّونَ وَ الْأَحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُواْ مِن کِتَابِ اللَّهِ وَ کَانُواْ عَلَیْهِ شهَُدَاءَ ... » " یقیناً ما تورات را فرو فرستادیم که هدایت و نوری در آن بود. آن پیامبرانی که تسلیم خدا بودند و نیز علماء ربانی و دانشمندانی که نگهبان کتاب خدا بودند بوسیله تورات برای افرادی که یهودی شدند حکومت میکردند ... "
در آیه مذکور بعد از" انبیاء "، " علماء ربّانی " و " احبار[ علماء یهود ] " جانشینان انبیاء برای حکم نمودن طبق کتاب خدا و حکومت بر مردم معرفی می شوند . طبیعتاً برای مصون ماندن یک امت از انحراف ، مهم ترین رکن وجود حاکمانی صالح و عالم به دستورات خداوند لازم است نه اینکه عده ای به اسم آزادی و دموکراسی و با توافق های پشت پرده بر مردم حاکم شوند و به مردم نوید داده شود آنچه شما انتخاب کرده اید بهترین راه است ولو اینکه فریب ظواهر و تبلیغات رسانه ای را خورده باشید .[1]
----------------------------------------------------
[1] درسهائی ازقرآن استاد قرائتی