سلام دوستان عزیز
وهابیت دیدگاه جدیدی در مذهب سنی حنبلی است که بنیان‌گذار آن محمد بن عبد الوهاب (1703-1791 میلادی) از
علمای سنی عربستان سعودیاست. وی پیرو ابن تیمیه بود و با ایدئولوژی‌های شیعه وتصوف آن زمان به مخالفت برخاست. وی تنها به حدیث و قرآن اعتقاد داشت و واسطه کردن شخص و بندگان خدا را کفر به خدا وشرک مطلق می‌دانست.مطلبی که خواهید خواند به کوشش یکی از دوستانم که حافظ قرآن
ونهج البلاغه است تنظیم شده است ایشان با خود قرآن جواب وهابیها را می دهند. البته
به خاطر طولانی بودن مطلب این پرسش وپاسخ قرآنی را در چند پست می آوریم.و حال پاسخهای قرآن به اشکالات وهابیون علیه شیعه:

گفتم:سؤالاتی دارم که می خواهم با دلیل محکم و جواب صحیح دیگران را روشن کنم واز
نورانیت کلامت بهره ببرم.

گفت: »یا
أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَکُمْ بُرْهانٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ أَنْزَلْنا إِلَیْکُمْ
نُوراً مُبیناً «
ای
مردم! دلیل روشن از طرف پروردگارتان برای شما آمد; و نور آشکاری به سوی شما نازل
کردیم.[1]

گفتم:
وهابیون می گویند تعمیر قبور اولیای خدا ومؤمنین شرک است.

گفت: »هذا
بُهْتانٌ عَظیمٌ «
این بزرگی، است .[2]

گفتم : یعنی کسی که قبور اولیای الهی را آباد کند کار خوبی انجام داده است؟

گفت: »وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ
فَإِنَّها مِنْ تَقْوَی الْقُلُوبِ «
هر
کس شعائر الهی را بزرگ دارد، این کار نشانه تقوای دلهاست.[3]

گفتم:آیا احترام به قبور قبل از اسلام هم مورد پسند بوده؟

گفت: »وَ
کَذلِکَ أَعْثَرْنا عَلَیْهِمْ لِیَعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ أَنَّ السَّاعَةَ
لا رَیْبَ فیها إِذْ یَتَنازَعُونَ بَیْنَهُمْ أَمْرَهُمْ فَقالُوا ابْنُوا عَلَیْهِمْ
بُنْیانا«
و
اینچنین مردم را متوجه حال آنها کردیم، تا بدانند که وعده خداوند (در مورد رستاخیز)
حق است; و در پایان جهان و قیام قیامت شکی نیست! در آن هنگام که میان خود درباره
کار خویش نزاع داشتند، گروهی می‏گفتند: بنایی بر آنان بسازید .[4]

گفتم : جایز است کنار قبور افراد با ایمان مسجد بنا شود؟

گفت: »قالَ
الَّذینَ غَلَبُوا عَلی‏ أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَیْهِمْ مَسْجِداً «
ولی
آنها که از رازشان آگاهی یافتند (و آن را دلیلی بر رستاخیز دیدند) گفتند: «ما
مسجدی در کنار (مدفن) آنها می‏سازیم (تا خاطره آنان فراموش نشود.)[5]

گفتم : آیا با زیارت قبر مطهر پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) می
شود از او طلب آمرزش کرد؟

گفت: »وَ
لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ
لَهُمُ الرَّسُولُ«
و
اگر این مخالفان، هنگامی که به خود ستم می‏کردند (و فرمانهای خدا را زیر پا
می‏گذاردند)، به نزد تو می‏آمدند; و از خدا طلب آمرزش می‏کردند; و پیامبر هم برای
آنها استغفار می‏کرد; خدا را توبه پذیر و مهربان می‏یافتند.[6]

گفتم: وهابیون می گویند مردگان صدای شما را نمی
شنوند؟

گفت: » بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ
یُرْزَقُونَ«
بلکه آنان، زنده‏اند، و نزد پروردگارشان
روزی داده می‏شدند.[7]

گفتم :حضرت آدم(علیه السلام) برای توبه به درگاه الهی چگونه به پیامبر و آل او
متوسل شد.

گفت: » فَتَلَقَّی آدَمُ مِنْ رَبِّهِ
کَلِماتٍ فَتابَ عَلَیْهِ«

سپس آدم از پروردگارش کلماتی دریافت داشت; (و با آنها توبه کرد.) و خداوند توبه او
را پذیرفت.[8]

گفتم : پس حضرت محمد وخاندان پاکش وسیله خوبی برای ارتباط با خدا
است.

گفت: » یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا
اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسیلَة«
ای
کسانی که ایمان آورده‏اید! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید! و وسیله‏ای برای تقرب
به او بجوئید! [9]

ادامه دارد...

منبع :مجله نسیم وحی/حمید رضا احمد پور

آب که از
سرچشمه می جوشد ، زلال و بی آلایش است . به هنگام جریان در مسیر ، کم کم ، رنگ و
بوی آن دگرگون می شود و زلالی و شفافیت خود را از دست می دهد . آلودگی اگر به چشم
دیده شود ، به خودی خود ، سبب پرهیز از مصرف می گردد . اگر به گونه ای نامحسوس با
میکروب کشنده درآمیزد ، هرچند به ظاهر صاف و زلال نماید ، خطرناک خواهد بود و با
هشدار آگاهان ، باید از آن پرهیز شود .
باورهای دینی و آموزه های مذهبی ، همانند آب روان و
شفافی می مانند که از سرچشمه زلال وحی منشا گرفته و در گذر زمان ، ممکن است به
انگیزه های گوناگون از سوی دیگر اندیشان و افراد و جریان های گوناگون ، دچار تحریف
و التقاط گردند .
از این رو ، همواره باید آموزه ها و باورهای دینی از سوی
اهل معرفت و خبره پالایش شوند . اسلام به عنوان دین خاتم و داعیه دار جهانی شدن از
همان آغاز در معرض خطر و هجوم پیرایه ها قرار داشته و از این ناحیه از سوی دوست و
دشمن زیان دیده است .
در این عرصه به ویژه در صدر اسلام ، از همه پیشتازتر
یهودیان تازه مسلمان بودند ولی در باطن به مرام خود ، باور داشتند و در نشر آن
تلاش می ورزیدند .
اینان ، آموزه های دینی خود را در پوشش حدیث ، تفسیر و … در میان مسلمانان رواج می دادند و آموزه ها و باورهای دینی را می
آلاییدند و چنان در این کژ راهه پیش رفتند که بر پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) نیز دروغ بستند و
سخنان آن بزرگوار را تحریف کردند ، که فرمود :

« کثر علی الکذابه » [1]

در زمان ائمه (علیه السلام) نیز کسانی به انگیزه های گوناگون دست
به تحریف و جعل گفتار و احادیث آنان آلودند . بدین جهت پیشوایان معصوم (علیه السلام) معیار
صدق گفتار و سیره و سنت خویش را ، قرآن دانستند و خود همواره با تحریف گران و دروغ
پردازان درگیر بودند و سعی داشتند گوهر واقعی دین را به دور از پیرایه ها به امت
اسلامی بنمایانند :

« ان فینا اهل البیت فی کل خلف عدولا
ینفون عنه تحریف الغالین و انتحال المبطلین و تاویل الجاهلین»[2]

« در میان
ما خاندان در هر نسل و عصری عادل مردانی زندگی می کنند که تحریف اهل غلو و برچسب
اهل باطل و تاویل نادانان را از چهره ی دین می زدایند . »
عالمان دین نیز که مرزبانی از باورهای دینی را در عصر
غیبت بر عهده دارند ، به دستور خدا و پیامبر و امامان معصوم (علیه السلام) باید به پاسداری
ار اسلام ناب برخیزند و آن را از هر آلودگی به دور دارند .
« در هر برهه ای مردان عادل ، بار مسؤولیت این دین را بر
دوش کشیده و تاویل اهل باطل و تحریف غالیان و نادانان را از آن دور می کنند »[3]
.
همواره عالمان دین ، در برابر تحریف و انحراف در اصول و
مبانی دین حساس بوده و با تلاش علمی ، فرهنگی و عملی ، جامعه را از هجوم موج های
سهمگین تحریف گران به دور داشته اند . از آغاز روزگار غیبت تا کنون ، با همه فراز
و فرودها ، در مسند نگهبانی از برج و باروی دین ، بزرگانی چون شیخ مفید ، سید
مرتضی ، شیخ طوسی ، عبدالجلیل رازی ، میر حامد حسین هندی ، کاشف الغطا ، علامه ی
طباطبایی ، امام خمینی ، شهید مطهری و … از اسلام ناب ، باورها و ارزش های والای اسلامی دفاع کرده و در
برابر انحراف های دینی ، شبهه ها و اتهام ها ، بسان سد پولادین ایستاده اند .

منبع: دغدغه ها و حساسیت های شهید مطهری/سید عباس میری