با عرض خسته نباشید به دوستان عزیز،
از امروز دیگه روی سیستم
ایجاد و مدیریت سایت وی سی پنل مطلب مینویسم
،
الان هم در حال انتقال مطالب وبلاگم با کمک سیستم انتقال
مطالب وی سی پنل بهسایت جدیدم هستم .
شما تا چند لحظه ی دیگه به طور خودکار به سایت
جدید وارد می شوید ...
اینم آدرس سایت :
http://testuser.vcp.ir
سلام ادامه بحث بدعت را با یک سؤال ادامه می دهم آیا شیوههای عزاداری که در زمان صدر
اسلام وجود نداشته است، یک نوع
بدعتگذاری در دین نیست؟ درپاسخ می گوئیم: 1. باید توجه کرد که شیوه های عزاداری، غیر از ماهیت عزاداری است.
در واقع عزاداری یک اصلی است که به گونه های متفاوت و در شکلهای مختلف،
ظهور می کند؛ بنابراین آنها صرفاً یک ابزارند نه بیشتر. 2.
ابزار و اظهار ماهیت باید با محتوای عزاداری و مغز پیام متناسب باشد؛ به
صورتی که بتواند با بهترین، شیواترین، نافذترین و نافعترین وجهی، پیام و
درس و آموزه را به دیگران منتقل کند. به بیان دیگر، باید لباسی باشد که به
قامت آن راست آید؛ نه کوچکتر و نه بزرگتر. اگر کوچک باشد، که همه پیام را
پوشش نمیدهد و اگر بزرگتر باشد، ذهن مخاطب را منحرف میکند و او را از
اصل فهم حقیقت باز میدارد. 3. میتوان برای ابلاغ محتوای
پیام، از ابزارهایی که در فرهنگ و تمدن ملل گوناگون وجود دارد سود جست و
آنها را به خدمت گرفت؛ چنان که اسلام زبان اردو را در هند به خدمت گرفت و
آن را ابزاری برای صدور اسلام به شبه قاره قرار داد و ... . 4.
اسلام به آداب و رسوم ملل تا زمانی که با آموزه های اصلی و گوهر اسلام در
تضاد و تهافت نباشد، احترام گذاشته و هیچ منعی نسبت به آنها روا نمیدارد؛
مثلاً اسلام هیچگاه برای زبان و رنگ لباس و کیفیت غذای ملل مختلف، فنون،
صنایع و علوم - مادامی که با روح اسلام منافات نداشته باشد - محدودیتی قائل
نیست. با توجه به آنچه گفته شد، از دیدگاه اسلام «عزاداری و
سوگواری» اهلبیت(علیهم السلام)، میتواند در قالبها، فرمها و ابزاری که در میان ملل
و اقوام مختلف مرسوم بوده، محقق شود و به شیوههای گوناگون تجلّی یابد.این
تا زمانی است که قالبها؛ شکلها، شیوهها و گونهها، به اصل پیام و محتوا
لطمه وارد نسازد؛ بلکه به بهترین نحو پیام را در ذهن و جان مخاطب جای دهد.
ازاینرو استفاده از شیوه های عزاداری که در زمان صدر اسلام نبوده (مانند
زنجیرزنی، سینهزنی، تعزیه و ...) نه تنها بدعت در دین نیست؛ بلکه مددکار
اسلام بوده و میتواند در حد خود، شعارهای عاشورا و اهلبیت(علیهم السلام) را به گوش
انسان معاصر رسانده و قلب او را به سمت باور بدانها سوق دهد. در هر حال تأکید میکنیم که اینها تنها ابزارند نه بیشتر و باید همواره
جنبه ابزاری آنها حفظ شود؛ نه آن که خدای ناکرده ابزار بر جان مسأله فائق
آید! ابزار تنها پلی برای گذشتن و رسیدن به بن و مایه مطلب است و هیچگاه
هدف اولی نمیباشد. آنچه گاهی مشاهده میشود، متأسفانه همین قصه تلخ است که
عدهای از روی نادانی، به ظاهر بیش از باطن اهمیت میدهند و اصل موضوع را
مغفول میگذارند.
سلام ادامه بحث بدعت را با یک سؤال ادامه می دهم آیا شیوههای عزاداری که در زمان صدر
با توجه به آنچه گفته شد، از دیدگاه اسلام «عزاداری و