گفتم: چقدر احساس تنهایی میکنم

گفتی: فَإِنِّی قَرِیبٌ

من نزدیکم (بقره/186)

گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم... کاش میشد به تو نزدیک شوم

گفتی: وَاذْکُر رَّبَّکَ فِی نَفْسِکَ تَضَرُّعاً وَخِیفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ
الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ

و در دل خویش پروردگارت را بامدادان و شامگاهان با تضرع و ترس بی صدای بلند یاد کن
و از غافلان مباش (اعراف/205)

گفتم: این هم توفیق میخواهد!

گفتی: أَلَا تُحِبُّونَ أَن یغْفِرَ اللَّهُ لَکُمْ

مگر دوست ندارید که خدا بر شما ببخشاید؟! (نور/22)

گفتم: معلوم است که دوست دارم مرا ببخشی

گفتی: وَاسْتَغْفِرُواْ رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَیهِ

و از پروردگار خود آمرزش بخواهید سپس به درگاه او توبه کنید (هود/90)

گفتم: با این همه گناه ... آخر چه کار میتوانم بکنم؟

گفتی: أَلَمْ یعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ هُوَ یقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ

ایا ندانسته اند که تنها خداست که از بندگانش توبه را می پذیرد؟! (توبه/104)

گفتم: دیگر روی توبه را ندارم

گفتی: اللَّهِ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ غَافِرِ الذَّنبِ وَقَابِلِ التَّوْبِ

(ولی) خدا عزیز و داناست، او آمرزنده گناه و پذیرنده توبه است (غافر/2-3)

گفتم: با این همه گناه؛ برای کدام گناهم توبه کنم؟

گفتی: إِنَّ اللَّهَ یغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً

در حقیقت خدا همه گناهان را می آمرزد(زمر/53)

گفتم: یعنی باز هم بیایم؟ باز هم مرا میبخشی؟

گفتی: وَمَن یغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ

و چه کسی جز خدا گناهان را می آمرزد؟( آل عمران/135)

گفتم: نمیدانم چرا همیشه در مقابل این کلامت کم میآورم! مرا آتش میزند؛ ذوبم میکند؛
عاشق میشوم! ... توبه میکنم

گفتی: إِنَّ اللّهَ یحِبُّ التَّوَّابِینَ وَیحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ

خداوند توبه کاران و پاکیزگان را دوست می دارد (بقره/222)

ناخواسته گفتم: الهی و ربی من لی غیرک

گفتی: أَلَیسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ

ایا خدا کفایت کننده بنده اش نیست؟ (زمر/36)

گفتم: در برابر این همه مهربانیات چه کار میتوانم بکنم؟

گفتی: یا ایهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثِیراً
وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلاً هُوَ الَّذِی یصَلِّی عَلَیکُمْ
وَمَلَائِکَتُهُ لِیخْرِجَکُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ وَکَانَ
بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیماً

ای کسانی که ایمان آورده اید خدا را یاد کنید یادی بسیار و صبح و شام او را به پاکی
بستایید اوست کسی که با فرشتگان خود بر شما درود می فرستد تا شما را از تاریکیها به
سوی روشنایی برآورد و به مؤمنان همواره مهربان است (احزاب/41-43)

با خودم گفتم: خداوند خالق هستی! با فرشته هایش به ما درود میفرستند تا آدم بشویم؟!

منبع:مجله نسیم وحی