سلام دوستان عزیز در شب شهادت حضرت امام
رضا(عله السلام)قرار داریم من این روز را برای شما تسلیت عرض می کنم.

یکی از ویژگیهای حیات علمی امام رضا (عله السلام)آن است که سخنان آن حضرت در تمام محافل
اسلامی مورد قبول واقع می شد.

امام رضا(عله السلام)در سفر خود که منجر به شهادت او شد، به نیشابور قدم نهاد. او در
کجاوه ای که بر استری سیاه و سپید قرار داشت و رکابی از نقره خالص بر آن بود، نشسته
بود. دو تن از پیشوایان و حافظان احادیث نبوّی، ابوزرعه و محمّد بن اسلم طوسی، که خدایشان
رحمت کند، دربازار با آن حضرت برخورد کردند و گفتند:

ای سرور فرزند سروران، ای امام فرزند امامان، ای از تبار طاهره رضیه، ای چکیده پاک
نبوّی! به حق پدران پاک و اجداد بزرگوارت،سیمای مبارک و خجسته ات را به ما بنمایان
و حدیثی از پدرانت و ازجدّت (رسول خداصلی الله علیه وآله)برای ما روایت کن.

امام فرمودند تا استر را نگه دارند. سایبان را کنار زد و چشمان مسلمانان به دیدن رخسار
مبارک و خجسته اش روشن گردید. دو سر گیسوان اوهمچون گیسوان رسول خدا صلی الله علیه
وآله بود. مردم از هر صنف و طبقه ای بر پای ایستاده بودند. عدّه ای فریاد می زدند و
گروهی می گریستند و دسته ای جامه چاک می زدند و برخی چهره در خاک می مالیدند. گروهی
پیش می آمدند تا افسار استر او را به دست گیرند وعدّه ای هم به طرف کجاوه گردن می کشیدند.
روز به نیمه رسیده بود. سیل اشک جاری شد و صداهافروخوابید و پیشوایان و قاضیان بانگ
برآوردند:

"ای جماعت بشنوید و به یاد بسپرید و با آزردن عترت رسول خداصلی الله علیه وآله،
او را میازارید و خاموش باشید".

آنگاه امام رضا حدیث زیر را برای آنان ایراد فرمود. 24 هزار قلمدان بجز مرکب دانها
در آن روز شمرده شد.ابوزرعه رازی و محمّد بن اسلم طوسی آماده نوشتن حدیث رضا امام شدند.

پس آن حضرت فرمود: " قال: محمّد رسول اللَّه (صلی الله علیه وآله )قال: حدثنی
جبرئیل

(علیه السلام) قال سمعت رّب العزة سبحانه و تعالی
یقول:کَلِمَةُ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ حِصْنی،

فَمَنْ قالَها دَخَلَ حِصْنی ، وَ مَنْ دَخَلَ حِصْنی أَمِنَ مِنْ عَذابی . فلما مرت الراحلة نادانا:

بشروطها ، وأنا من شروطها[1]

استاد ابوالقاسم قشیری گوید: "این حدیث
با این سند به یکی ازامیران سامانی رسید. او این حدیث را با طلا بنوشت و وصیّت کرد
که آنرابا وی به خاک سپارند. چون بمُرد در خواب دیده شد.

از او سؤال کردند، خداوند با تو چه کرد؟

پاسخ داد: خداوند مرا با گفتن لا اله الَّا اللَّه وتصدیق خالصانه ام به رسالت محمّدصلی
الله علیه وآله و نوشتن این حدیث به طلا از روی تعظیم و احترام مراآمرزید. [2]

منبع: زندگانی
ثامن الائمه حضرت علی بن موسی علیه السلام/ سید محمد تقی مدرسی